FacebookXEmailΑνταλλαγή

Ο Άλκης Γιαννακάς ήταν ένας από τους τελευταίους σταρ του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Απίστευτα όμορφος και γοητευτικός, άφησε αδιαμφισβήτητα ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στο ελληνικό σινεμά και στις καρδιές του κόσμου.

Η είδηση του θανάτου του σε ηλικία 80 ετών, σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο και όχι μόνο.

Μετά και την απώλεια των Φωκά και Κούρκουλου είναι σαν να τελειώνει μια εποχή που είχε δημιουργήσει μέσω του κινηματογράφου τους δικούς της ήρωες, ενώ στην περίπτωση του Γιαννακά τους δικούς της αντιήρωες, που ωστόσο αγαπήθηκαν με πάθος από το ελληνικό κοινό της δεκαετίας του 60 -70.

Ο σκηνοθέτης Μανώλης Σκουλούδης το 1962, την περίοδο που αναζητούσε τον πρωταγωνιστή του για την ταινία «Ένας Ντελικανής», έψαχνε έναν γοητευτικό νεαρό  και μόλις τον είδε, εντυπωσιάστηκε από το παρουσιαστικό του. Ο νεαρός ηθοποιός, κέρδισε το ρόλο μέσα από πολλούς όμορφους ηθοποιούς της εποχής.

Είναι γνωστό ότι πολλές κοπέλες αλλά και συμπρωταγωνίστριές του με τις οποίες είχε συνάψει σχέση, τον είχαν ερωτευτεί παράφορα.  Η Γκιζέλα Ντάλι υπήρξε σύντροφός του για μεγάλο διάστημα και όπως είχε δηλώσει: «Ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής της». Η Ελληνίδα Μπριζίτ Μπαρντό τον γνώρισε και τον ερωτεύτηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Ο Παρθένος».

«Ήταν δικός μου. Είχαμε μια παθιασμένη σχέση», είχε δηλώσει αργότερα η Ντάλι, μιλώντας με συγκίνηση για τον μεγάλο τους έρωτα.

«Ο Παρθένος»

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Άλκης Γιαννακάς έζησε έναν ακόμη μεγάλο  έρωτα με την ηθοποιό Ελένη Ερήμου. Οι δυο τους ήταν ζευγάρι στα τέλη της δεκαετίας του ’70, σε μια σχέση γεμάτη πάθος αλλά και εντάσεις, με έντονες σκηνές ζήλιας και διαφωνίες. Αν και η αγάπη τους υπήρξε δυνατή, δεν κατάφερε να αντέξει στον χρόνο.

Ελένη Ερήμου

Παρότι δεν εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες, ο Άλκης Γιαννακάς έγινε σύμβολο αρρενωπότητας και σεξαπίλ. Το κοινό τον λάτρεψε για τον ανδρικό, αυθεντικό και ταυτόχρονα τρυφερό του χαρακτήρα. Η μεγάλη του επιτυχία ήρθε με την ταινία «Το ρεμάλι της Φωκίωνος Νέγρη» (1965), όπου καθιερώθηκε ως ο «ωραίος κακός» του σινεμά — ένας ρόλος που ταίριαζε απόλυτα στο στυλ και τη φυσιογνωμία του.

Η μοναχική διαδρομή του

Συνεντεύξεις ακόμη και την εποχή της μεγάλης ακμής του έδινε σπάνια, αλλά σε μία μεταγενέστερη, στην εφημερίδα Espresso είχε μιλήσει για το πώς αντιλαμβανόταν το star system που τον ανέδειξε. Αποδομώντας αυτό που κυνηγούσαν άλλοι συνάδελφοί του: «Δεν με ενδιέφερε ποτέ η δημοσιότητα και το επάγγελμά μου. Έφυγα πριν από 40 χρόνια και έφυγα “ψηλά”. Δεν θα επέστρεφα σε καμία περίπτωση».