Η καλοκαιρινη γιορτή ήταν κατι περισσότερο, ένα θερμό αντίο στους μαθητές και σε αγαπημένους δασκαλους που συνταξιοδοτηθηκαν και μια συγκινητική στιγμή αναγνώρισης για την πρόεδρο που υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια με αγάπη το σχολείο που ήταν και η ίδια κάποτε μαθήτρια
Η κυρία Ασπροποταμίτη κατά τη διάρκεια της ομιλίας της δήλωσε τα εξής:
Καλησπέρα σας,
Σήμερα, καθώς η θητεία μου στον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων φτάνει στο τέλος της, στέκομαι μπροστά σας με την καρδιά γεμάτη. Γεμάτη συγκίνηση, γεμάτη ευγνωμοσύνη, γεμάτη μνήμες – από πρόσωπα, στιγμές, αγωνίες και μικρές νίκες. Μα πάνω απ’ όλα, γεμάτη ελπίδα. Γιατί κάθε τι που έγινε, έγινε με πίστη στο φως που αξίζουν τα παιδιά μας.
Αυτά τα τέσσερα χρόνια, προσπάθησα – όχι για το εντυπωσιακό, αλλά για το ουσιαστικό. Δουλέψαμε, πολλές φορές αθόρυβα, με στόχο ένα σχολείο πιο ζωντανό, πιο όμορφο, πιο ανοιχτό. Βάψαμε τους τοίχους, ανοίξαμε τα παράθυρα στη δημιουργία, γεμίσαμε το προαύλιο με χρώματα, παιχνίδι και χαρά. Φροντίσαμε να υπάρχει τεχνολογικός εξοπλισμός, διοργανώσαμε χορούς, εκδηλώσεις, και εκπαιδευτικές ημερίδες, μιλήσαμε για όσα μας ενώνουν ως γονείς, ως άνθρωποι, ως κοινότητα.
Αντισταθήκαμε εκεί που έπρεπε και δεν διστάσαμε να έρθουμε σε αντιπαράθεση με τα κακώς κείμενα της Διοίκησης, για την ασφάλεια, για τη σίτιση, για τη θέρμανση, για το δικαίωμα κάθε παιδιού σε ένα σχολείο που δεν είναι “απλός χώρος”, αλλά καταφύγιο και αφετηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου